پروفایل طعمی برگرهای مختلف؛ از اسماش تا زغالی و گریل‌شده

 اگر اهل برگر هستید، احتمالاً بارها سر میز فست‌فود یا هنگام اسکرول‌کردن اینستاگرام، بین اسماش برگر، برگر زغالی، برگر گریل‌شده یا برگرهای پرپنیر و اسپایسی مردد شده‌اید و نمی‌دانید کدام سبک واقعاً با سلیقه طعمی شما هماهنگ‌تر است.

مشکل رایج بازار برگر در ایران این است که اغلب برگرها «برای همه» طراحی می‌شوند؛ نتیجه هم یک طعم متوسط و بی‌هویت است. در این مقاله، با نگاه علمی و مجله‌ای، به سراغ پروفایل طعمی برگر می‌رویم و سبک‌های اصلی برگر را از اسماش تا زغالی و گریل‌شده تحلیل می‌کنیم تا بتوانید انتخاب برگر مناسب را بر اساس سلیقه خود انجام دهید، نه صرفاً بر اساس عکس منو.

پروفایل طعمی برگر چیست و چرا برای انتخاب برگر مناسب مهم است؟

وقتی از پروفایل طعمی برگر حرف می‌زنیم، منظورمان فقط «مزه گوشت» یا «تندی سس» نیست. هر برگر یک نقشه حسی چندبعدی دارد که از چهار محور اصلی ساخته می‌شود:

• بو (آروما): عطر دود، بوی گوشت سرخ‌شده، رایحه ادویه‌ها، پیاز کاراملی، پنیر ذوب‌شده.
• مزه: توازن شوری، چربی، شیرینی (نان، سس)، اسیدیته (ترشی، سس‌ها) و تندی.
• بافت: تردی پوسته پتی، نرمی داخل، اسفنجی یا فشرده‌بودن نان، بافت تاپینگ‌ها (کاهو ترد، پیاز کاراملی نرم).
• دما: گرمای پتی و نان تست‌شده در مقابل خنکی سس‌ها و سبزیجات.

مجموعه این عوامل، «شخصیت» یک برگر را می‌سازد؛ چیزی که در فلسفه طعم کیوب از آن به‌عنوان معماری طعم یاد می‌شود. وقتی این نقشه را بشناسید، می‌توانید دقیق‌تر تصمیم بگیرید:

• آیا دنبال کراست تند و عمیق اسماش هستید یا عطر دود زغال؟
• آیا عاشق پنیر هستید و می‌خواهید چربی و کش‌آمدن پنیر مرکز طعم باشد؟
• یا ترجیح می‌دهید تندی فلفل و ادویه، طعم اصلی را تعریف کند؟

در کیوب برگر، هر سبک برگر با یک پروفایل طعمی مشخص طراحی می‌شود؛ یعنی از نوع گوشت و درصد چربی تا انتخاب نان، سس و تاپینگ، همه در خدمت ساخت یک «شخصیت طعمی» هستند، نه یک برگر خنثی که به همه کمی خوش‌مزه به‌نظر برسد.

اسماش برگر؛ متمرکز بر کراست مایارد و طعم خالص گوشت

پروفایل طعمی اسماش برگر

اسماش برگر، برگر مینیمالیست‌هاست؛ جایی که واکنش مایارد، یعنی پوسته قهوه‌ای و کاراملی‌شده سطح گوشت، نقش اصلی را بازی می‌کند. پتی نازک روی فلت‌تاپ داغ فشرده می‌شود و یک کراست ترد، کاراملی و خوش‌عطر می‌سازد؛ در حالی‌که داخل هنوز آبدار و لطیف است. پروفایل طعمی این سبک، چنین ویژگی‌هایی دارد:

• بو: عطر قوی مایارد، یادآور استیک سرخ‌شده روی تابه داغ.
• مزه: تمرکز بر طعم گوشتی و اومامی، با شوری کنترل‌شده؛ سس‌ها معمولاً ساده‌اند تا طعم گوشت را نپوشانند.
• بافت: بیرون ترد، داخل نرم؛ پتی نازک، نان نرم و فشرده.
• دما: لقمه‌ای کاملاً گرم، با سس و سبزیجات کمتر تا دما افت نکند.

گوشت، نان، سس و تاپینگ پیشنهادی برای اسماش برگر

• نوع گوشت و درصد چربی: ترکیب گوشت گوساله با چربی حدود ۲۰٪ برای ایجاد کراست قوی و آبداری داخل. چربی کمتر برگر را خشک و چربی بیشتر آن را شُل می‌کند.
• نوع نان: نان نرم و نسبتاً نازک (سبک کلاسیک آمریکایی یا بریوش سبک‌شده) که بتواند زیر لقمه فشرده شود و مزاحم بافت پتی نشود.
• سبک سس: ترکیب ساده مایونز، کچاپ و کمی خردل یا سس اختصاصی سبک؛ هدف فقط تکمیل اومامی گوشت است، نه رقابت با آن.
• تاپینگ‌ها: پنیر آمریکایی ذوب‌شونده، پیاز ریز خردشده یا کاراملی سبک، خیارشور نازک، حداکثر یک لایه کاهو نازک.
• نوشیدنی و دورچین هماهنگ: نوشابه گازدار کلاسیک یا یک موکتل ساده اسیدی برای بریدن چربی؛ فرایز نازک و ترد، بدون سس‌های سنگین.

اگر عاشق طعم خالص گوشت هستید و از شلوغی طعمی خوشتان نمی‌آید، اسماش برگر، مخصوصاً در سبک‌هایی که در فست‌فود تخصصی برگر کیوب توسعه داده می‌شود، به شخصیت طعمی شما نزدیک است.

برگر کلاسیک گریل‌شده؛ تعادل بین مایارد، شیارهای گریل و سس

پروفایل طعمی برگر گریل‌شده

برگر گریل‌شده، تصویر ذهنی بسیاری از ایرانی‌ها از «برگر دست‌ساز حرفه‌ای» است: پتی نسبتاً ضخیم روی گریل فلزی با خطوط مشخص. این سبک، پلی بین اسماش مینیمال و برگر زغالی دودی است. پروفایل طعمی آن را می‌توان این‌طور خلاصه کرد:

• بو: عطر مایارد همراه با رایحه خفیف دود ناشی از چربی که روی المنت یا شعله می‌چکد.
• مزه: توازن خوبی بین طعم گوشتی، شوری کنترل‌شده، اندکی اسیدیته سس و شیرینی نان.
• بافت: بیرون برشته، داخل میدیوم تا ول‌دان؛ پتی ضخیم‌تر از اسماش، لقمه سیرکننده‌تر.
• دما: مرکز پتی کمی خنک‌تر از سطح، که برای بسیاری از فودلاورها جذاب است.

طراحی پروفایل طعمی برگر گریل‌شده

• گوشت و درصد چربی: ۱۸–۲۰٪ چربی برای حفظ آبداری در پخت طولانی‌تر؛ ترکیب چند برش (مثلاً ران و سردست) برای عمق طعمی بیشتر.
• نوع نان: نان کلاسیک برگر با چگالی متوسط؛ آن‌قدر محکم که زیر وزن پتی ضخیم له نشود، اما نه آن‌قدر سفت که بر گاززدن غلبه کند.
• سبک سس: سس برگر کلاسیک مبتنی بر مایونز با اسیدیته ملایم (خیارشور، ترشی ملایم)، به‌همراه سس کچاپ یا باربیکیو سبک.
• تاپینگ‌های پیشنهادی: کاهو یخچالی، گوجه اسلایسی، پیاز حلقه‌ای خام یا کمی پیکل‌شده، پنیر ورقه‌ای ساده، خیارشور برش‌خورده.
• نوشیدنی و دورچین: نوشابه‌های دست‌ساز یا کلاسیک، همراه فرایز آمریکایی کلاسیک یا ودج سیب‌زمینی با ادویه متوسط.

اگر به‌دنبال یک برگر گریل‌شده متعادل هستید که نه خیلی دودی باشد و نه خیلی مینیمال، این سبک برای مهمانی‌های خانوادگی و جمع‌های متنوع سلیقه هم انتخاب امنی است.

برگر زغالی؛ عاشقان دود، آتش و طعم اسموکی

پروفایل طعمی برگر زغالی

برگر زغالی برای خیلی‌ها در ایران یادآور طعم کباب و دورهمی‌های فضای باز است. تفاوت مهم آن با برگر گریل‌شده این است که منبع حرارت، زغال یا چوب است؛ بنابراین دود طبیعی و رایحه آتش به‌طور مستقیم وارد پروفایل طعمی می‌شود:

• بو: عطر اسموکی واضح، شبیه کباب زغالی؛ اولین چیزی که قبل از دیدن برگر حس می‌کنید.
• مزه: اومامی گوشت + تلخی ملایم سوختگی کنترل‌شده + گاهی نمک و ادویه بیشتر برای هماهنگی با دود.
• بافت: سطح بیرونی کمی زمخت‌تر، ریسک سوختگی لبه‌ها بالاتر؛ داخل درصورت کنترل حرارت، بسیار آبدار.
• دما: تفاوت دمای مرکز و سطح می‌تواند بیشتر باشد؛ به‌خصوص در پتی‌های ضخیم.

ساخت برگر زغالی متعادل

• نوع گوشت و چربی: حدود ۲۰٪ چربی برای جبران خشکی احتمالی ناشی از شعله مستقیم. ترکیب گوشت با عطر قوی‌تر (مثلاً درصد کمی گوسفند) برای کسانی که طعم غنی‌تر دوست دارند.
• نوع نان: نان کمی پایدارتر و مقاوم‌تر در برابر رطوبت و چربی؛ نانی با پوسته نازک و داخل اسفنجی، که بتواند سس و آب گوشت را جذب کند بدون آن‌که وا برود.
• سبک سس: سس باربیکیو دودی ملایم، یا ترکیب مایونز با سس دودی؛ اسیدیته باید کمی بالاتر باشد تا سنگینی دود را بالانس کند.
• تاپینگ‌ها: پیاز خام یا پیکل‌شده برای افزودن تیزی طعمی، گوجه تازه، کمی کاهو برای بافت ترد و ترجیحاً پنیرهایی با طعم قوی‌تر (چدار کهنه).
• نوشیدنی و دورچین: نوشیدنی‌های با بادی بیشتر (مثلاً موکتل‌های اسموکی یا نوشابه‌های گازدار تیره)، همراه فرایز ادویه‌دار یا ودج با ادویه‌های دودی.

اگر «عطر دود» برای شما مهم‌تر از خطوط گریل یا مینیمالیسم اسماش است، برگر زغالی با پروفایل طعمی اسموکی، شخصیت برگری شما را بهتر نمایندگی می‌کند. در بسیاری از تست‌های طعم، این سبک برای کسانی که عاشق کباب ایرانی هستند، پل جذابی بین فست‌فود و غذای سنتی می‌شود.

برگر پنیرمحور؛ وقتی پنیر ستاره پروفایل طعمی است

پروفایل طعمی برگرهای پنیرمحور

در برگرهای پنیرمحور (Cheese-Centric)، مرکز ثقل پروفایل طعمی از گوشت به سمت پنیر جابه‌جا می‌شود. این سبک برای کسانی است که از کش‌آمدن پنیر، چربی خامه‌ای و حس «کامفورت‌فود» لذت می‌برند. ویژگی‌های این پروفایل:

• بو: عطر پنیر ذوب‌شده (چدار، موزارلا، گودا) که روی بو و مزه گوشت سوار می‌شود.
• مزه: چربی و نمک بیشتر؛ اومامی ترکیبی از گوشت و پنیر؛ اسیدیته باید بالاتر تنظیم شود تا برگر سنگین نشود.
• بافت: لقمه‌ای کرمی و کش‌دار؛ پتی ممکن است کمی ضخیم‌تر باشد تا زیر حجم پنیر گم نشود.
• دما: لازم است برگر سریع سرو شود تا پنیر در نقطه ایده‌آل ذوب باقی بماند.

طراحی برگرهای پنیرمحور حرفه‌ای

• گوشت و درصد چربی: ۱۸٪ چربی، تا چربی گوشت و پنیر روی هم بیش‌ازحد سنگین نشوند؛ تمرکز بر طعم گوشتی تمیز و بدون ادویه زیاد.
• نوع نان: نان بریوش یا نان شیرینِ سبک، با اندکی شیرینی برای بالانس نمک و چربی پنیر؛ بافت اسفنجی که بتواند چربی را جذب کند.
• سبک سس: سس‌های با اسیدیته و تیزی بالاتر (مثلاً سس خردل دیژون، سس با پایه ترشی، یا سس مخصوص برگر با خیارشور و پیاز خردشده) تا اصطلاحاً «دهن را باز کنند».
• تاپینگ‌ها: پیاز کاراملی، قارچ تفت‌خورده، کاهوی کمتر (تا آب اضافی وارد بازی نشود)، گاهی یک لایه گوجه نازک برای طراوت.
• نوشیدنی و دورچین: نوشیدنی‌های اسیدی و خنک مثل موکتل‌های لیمویی یا نوشابه گازدار با گاز زیاد؛ فرایز ساده یا پوتین پنیر برای عاشقان پنیرِ افراطی.

در برگرهای کیوب، برگرهای پنیرمحور با دقت در هویت طعم طراحی می‌شوند؛ یعنی نسبت پنیر به گوشت، نوع پنیر و سس‌ها طوری تنظیم می‌شوند که نه پنیر همه‌چیز را بپوشاند و نه برگر شبیه یک ساندویچ پنیر ساده شود.

برگر اسپایسی؛ بازی با تندی، ادویه و آدرنالین طعمی

پروفایل طعمی برگرهای تند و اسپایسی

برای خیلی از فودلاورهای شهری، تندی فقط یک مزه نیست، بلکه یک «هیجان حسی» است. برگر اسپایسی، پروفایل طعمی‌ای دارد که محور آن روی ادویه و فلفل تنظیم شده است:

• بو: عطر فلفل تازه، سس‌های هالوپینو، پاپریکا دودی یا چیلی.
• مزه: تندی در کنار شوری و اسیدیته بالاتر؛ اومامی گوشت و پنیر پشت‌صحنه هستند.
• بافت: سس‌ها معمولاً روان‌ترند، تا تندی سریع روی زبان پخش شود؛ تاپینگ‌ها می‌توانند ترد باشند تا تندی را جذاب‌تر کنند.
• دما: دمای بالا، تندی را تشدید می‌کند؛ پس پتی و نان باید داغ سرو شوند.

ساخت برگر اسپایسی متعادل

• گوشت و درصد چربی: ۱۸–۲۰٪ چربی؛ طعم گوشت باید آن‌قدر قوی باشد که زیر ادویه گم نشود، پس از ادویه داخل پتی زیاد استفاده نمی‌شود و تمرکز روی سس و تاپینگ است.
• نوع نان: نان کلاسیک یا بریوش کم‌شیرین؛ نانی که بتواند بخشی از سس تند را جذب و لقمه را مدیریت‌پذیرتر کند.
• سبک سس: سس‌های فلفلی (هالوپینو، سرراچا، سس چیلی) روی پایه‌ای خامه‌ای (مایونز یا سس مخصوص) تا تندی قابل‌کنترل و لذیذ بماند.
• تاپینگ‌ها: حلقه‌های هالوپینو تازه یا پیکل‌شده، پیاز قرمز نازک، اندکی پنیر برای نرم‌کردن ضربه تندی، کاهوی ترد.
• نوشیدنی و دورچین: نوشیدنی‌های خنک و شیرین‌تر (موکتل میوه‌ای، میلک‌شیک سبک یا نوشابه) برای تعادل؛ فرایز ساده یا با ادویه کم، تا طعم برگر قهرمان بماند.

اگر تجربه «آدرنالین طعمی» برای شما مهم است، پروفایل طعمی برگر اسپایسی همان‌جاست که باید بایستید. فقط فراموش نکنید که تعادل تندی و طعم، کلید لذت پایدار است؛ چیزی که در مدل طعم‌سازی کیوب برگر، با تست کور و ارزیابی حسی مداوم کنترل می‌شود.

مقایسه ذهنی پروفایل طعمی سبک‌های مختلف برگر

برای این‌که بتوانید سبک‌ها را راحت‌تر کنار هم تصور کنید، می‌توان یک «جدول مقایسه‌ای ذهنی» ساخت؛ بدون این‌که الزاماً آن را به‌صورت جدول واقعی ببینیم:

• شدت دود: اسماش (کم) < گریل‌شده (متوسط) < زغالی (زیاد).
• شدت کراست مایارد: اسماش (خیلی زیاد) > گریل‌شده (زیاد) > زغالی (متوسط، چون دود نقش بیشتری دارد).
• حضور پنیر: اسماش (متوسط) – گریل (متوسط) – زغالی (متغیر) – پنیرمحور (خیلی زیاد) – اسپایسی (متوسط تا زیاد).
• تندی ادویه: کلاسیک/پنیرمحور (کم) – گریل/زغالی (متوسط) – اسپایسی (زیاد تا خیلی زیاد).
• سنگینی لقمه: اسماش (سبک تا متوسط) – گریل (متوسط) – زغالی (متوسط تا سنگین) – پنیرمحور (سنگین) – اسپایسی (متوسط، بسته به سس).

با کنارهم‌گذاشتن این محور‌ها، متوجه می‌شوید که چرا یک برگر برای شما «رویایی» و برای دوستتان «معمولی» است. مشکل رایج برندها این است که سعی می‌کنند همه این محور‌ها را در یک نقطه وسط نگه دارند تا همه را راضی کنند؛ نتیجه یک برگر بدون هویت می‌شود. اما وقتی برای هر برگر، مثل هویت طعم کیوب، پروفایل جداگانه تعریف می‌کنید، هر برگر تبدیل به یک شخصیت منحصربه‌فرد می‌شود.

چطور با شناخت پروفایل طعمی، برگر شخصی‌سازی‌شده طراحی کنیم؟

حالا که با پروفایل طعمی سبک‌های مختلف آشنا شدید، می‌توانید به‌جای این‌که منتظر «برگر ایده‌آل آماده» باشید، خودتان در خانه یا در زمان انتخاب از منو، یک برگر نزدیک به شخصیت طعمی خود بسازید. یک رویکرد ساده:

1. اولویت اصلی خود را مشخص کنید: دود؟ کراست مایارد؟ پنیر؟ تندی؟ یا تعادل کلاسیک؟
2. محورهای مکمل را انتخاب کنید: اگر دود را انتخاب کرده‌اید، دوست دارید برگر شما پرپنیر هم باشد یا سبک‌تر؟ اگر تندی را می‌خواهید، چقدر؟
3. بر این اساس، انتخاب کنید:
   • سبک پخت (اسماش، گریل، زغال).
   • درصد چربی گوشت و ضخامت پتی.
   • نوع نان (کلاسیک، بریوش، نرم یا پایدارتر).
   • سبک سس (خامه‌ای، دودی، تند، اسیدی).
   • تاپینگ‌ها (کلاسیک، پنیرمحور، اسپایسی، سبزیجات بیشتر).

نتیجه، یک برگر شخصی‌سازی‌شده است؛ حتی اگر از منو انتخاب می‌کنید، می‌توانید بر اساس این آگاهی، برگری را انتخاب کنید که پروفایل طعمی آن به شما نزدیک‌تر است. این همان چیزی است که کیوب برگر با ساخت دانشنامه برگر و استانداردهای طعم خود، تلاش می‌کند در اختیار مشتریان و تیم‌های حرفه‌ای قرار دهد.

 انتخاب برگر بر اساس پروفایل طعمی

در این بخش، به‌صورت فهرست‌وار، مهم‌ترین ویژگی‌های هر سبک و راهنمای انتخاب آن را مرور می‌کنیم:

• اسماش برگر: کراست مایارد شدید، پتی نازک، طعم خالص گوشت، سس ساده. مناسب مینیمال‌پسندها و کسانی که دنبال طعم استیک‌وار در قالب فست‌فود هستند.
• برگر کلاسیک گریل‌شده: تعادل بین خطوط گریل، آبداری داخلی و تاپینگ‌های کلاسیک. مناسب خانواده‌ها، سلیقه‌های متنوع و کسانی که یک برگر «استاندارد و مطمئن» می‌خواهند.
• برگر زغالی: عطر دود و آتش، یادآور کباب ایرانی، طعم اسموکی غالب. مناسب دوست‌داران طعم دودی و کسانی که می‌خواهند برگرشان شخصیتی نزدیک به غذای سنتی داشته باشد.
• برگر پنیرمحور: چربی و نمک پنیر، حس کرمی و کامفورت‌فود، نیاز به اسیدیته بالاتر در سس‌ها. مناسب عاشقان پنیر و برگرهای گورمه‌تر.
• برگر اسپایسی: محوریت تندی و ادویه، هیجان حسی، نوشیدنی خنکِ الزامی. مناسب کسانی که دوست دارند هر لقمه برایشان یک «چالش طعمی» کوچک باشد.

قدم بعدی، کشف پروفایل طعمی خود شماست. ببینید بیشتر به کدام محور جذب می‌شوید: دود، کراست، پنیر، تندی یا تعادل کلاسیک. سپس در منوها و مقالات مجله کیوب برگر به‌دنبال برگرهایی بگردید که آن پروفایل را نمایندگی می‌کنند. این‌طور، هر بار که برگر می‌خورید، یک تجربه آگاهانه‌تر، عمیق‌تر و شخصی‌تر خواهید داشت، نه فقط یک انتخاب تصادفی از روی عکس.

پرسش‌های متداول درباره پروفایل طعمی برگر و انتخاب سبک مناسب

۱. اگر بین اسماش برگر و برگر زغالی مردد هستم، از کجا شروع کنم؟

به این فکر کنید که چه چیزی برای شما جذاب‌تر است: عطر دود و حس کباب روی زغال، یا کراست کاراملی و طعم خالص گوشت سرخ‌شده. اگر معمولاً کباب زغالی را به استیک تابه‌ای ترجیح می‌دهید، احتمالاً برگر زغالی به سلیقه شما نزدیک‌تر است. اگر عاشق استیک و طعم متمرکز گوشت هستید، اسماش برگر شروع بهتری است. می‌توانید ابتدا سبک ملایم‌تر (مثلاً گریل‌شده) را امتحان کنید و بعد به‌سمت دو سر طیف بروید.

۲. برای مهمانی خانوادگی با سلیقه‌های مختلف، کدام سبک برگر امن‌تر است؟

برای جمعی که در آن هم کودک هست، هم بزرگ‌تر و هم فودلاور جدی، برگر کلاسیک گریل‌شده امن‌ترین انتخاب است. پروفایل طعمی آن متعادل است؛ نه خیلی دودی، نه خیلی تند و نه بیش‌ازحد پنیرمحور. می‌توانید با تنوع در سس‌ها و تاپینگ‌ها (مثلاً نسخه اسپایسی و نسخه ملایم) برگر واحدی را برای سلیقه‌های مختلف شخصی‌سازی کنید، بدون این‌که ساختار پایه را تغییر دهید.

۳. اگر هم عاشق پنیرم، هم تندی را دوست دارم، باید برگر پنیرمحور بگیرم یا اسپایسی؟

ترکیب این دو محور امکان‌پذیر است، اما باید مراقب سنگینی لقمه باشید. اگر تندی برای شما مهم‌تر است، یک برگر اسپایسی با لایه‌ای پنیر ملایم انتخاب کنید تا پنیر نقش «متعادل‌کننده تندی» را بازی کند. اگر پنیر برایتان قهرمان است، برگر پنیرمحور را انتخاب کنید و تندی را فقط در حد چند حلقه هالوپینو یا سس کمی تند وارد کنید تا پروفایل طعمی برگر از محور پنیر خارج نشود.

۴. برای کسانی که معده حساسی دارند، کدام پروفایل طعمی سبک‌تر است؟

برای این گروه، برگرهایی با چربی کمتر، سس‌های ملایم‌تر و ادویه محدود مناسب‌تر است. اسماش برگر ساده با سس سبک و بدون تندی زیاد می‌تواند گزینه خوبی باشد؛ به‌شرطی که از پنیر زیاد و سس‌های خامه‌ای سنگین پرهیز شود. همچنین برگر گریل‌شده با پتی متوسط و تاپینگ‌های ساده (کاهو، گوجه، کمی خیارشور) و نوشیدنی بدون گاز، می‌تواند تجربه‌ای خوش‌مزه و قابل‌تحمل ایجاد کند.

۵. چطور بفهمم پروفایل طعمی من به سبک «گورمه» نزدیک است یا «کلاسیک»؟

اگر از ترکیب طعم‌های پیچیده (قارچ، سس‌های خاص، پنیرهای متنوع، سبزیجات گریل‌شده) لذت می‌برید و دوست دارید هر لقمه لایه‌های جدیدی از طعم را آشکار کند، احتمالاً به سمت برگرهای گورمه و پنیرمحور یا دودی پیشرفته گرایش دارید. اگر ترجیح می‌دهید طعم‌ها آشنا، ساده و قابل‌پیش‌بینی باشند (گوشت، نان، پنیر ساده، کاهو، گوجه، سس کلاسیک)، شما بیشتر تیپ کلاسیک هستید. شناخت این موضوع کمک می‌کند هنگام دیدن منو، بدون سردرگمی به‌سمت سبک مناسب خود بروید.

منابع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر:
McGee, Harold. “On Food and Cooking: The Science and Lore of the Kitchen.” Scribner.
Goldstein, Darra. “The Oxford Companion to Food.” Oxford University Press.